Rozdział 11

***

Zobaczyłam Michaela, chciałam zacząć krzyczeć ale ręką zakrył mi usta, a drugą pociągnął w jakąś uliczkę i wrzucił do auta.

Potem zobaczyłam już ciemność.

***

Wróciłem z chłopcami do domu.

Zdziwiłem się, że nie zobaczyłem tam Ines. Miała na nas czekać.

-Wujku, gdzie jest Ines ?-zapytał Bartek.

-Zaraz przyjdzie, idźcie pooglądać bajki.

***

Zadzwonił mój telefon, zobaczyłem na wyświetlaczu numer prywatny ale odebrałem.

-Mam Inez jeśli chcesz ją jeszcze zobaczyć przynieś jutro 2 miliony do opuszczonego hotelu na obrzeżach miasta.

Jeśli zobaczę tam policje ona zginie. Czekam jutro o 19.

-Ines !

Usłyszałem dźwięk kończącej się rozmowy.

Dlaczego nam się musi to zdarzać.

-Chłopcy jedziemy na mój trening.

-Tak !

Po drodze podjechałem jeszcze do banku i wypłaciłem pieniądze.

Na stadionie spotkałem Isabel i Milanka.

-Cześć Isabel możesz zająć się chłopcami ?

-Jasne ale co się stało ? Gdzie Ines ?

-Nie ma, przepraszam muszę już iść.

Nie mogę powiedzieć nikomu co się stało. Im mniej osób o tym wie tym lepiej.

Wbiegłem do szatni i szybko się przebrałem, byłem już spóźniony a Tito tego nienawidzi.

Wbiegłem na murawę i spotkałem się z surowym wzrokiem trenera.

-Leo, gdzieś ty był ? Trening już dawno się zaczął.

-Przepraszam trenerze, były korki i wie trener...

-20 karnych kółek po treningu a teraz wracaj do reszty.

Cały trening nie mogłem się skupić, cały czas myślałem o Ines, co jeśli jej już nigdy nie zobaczę ?

***

Obudziłam się w jakimś ciemnym miejscu, okropnie bolała mnie głowa, ręce i nogi miałam związane.

Ostatnie co pamiętam to twarz Michaela.

Co się stało ?

Po treningu udałem się do szatni gdzie byli jeszcze piłkarze.

-Leo, mów co jest-zaczął Xavi.

-Nic.

Szybko się przebrałem i miałem już wychodzić gdy na mojej grodze stanęli Gerard i Carles.

-Leo, jesteśmy przyjaciółmi i wiemy, że coś jest nie tak, mów o co chodzi-głos zabrał kapitan.

-Chcecie wiedzieć o co chodzi ?! Proszę bardzo !

Ktoś porwał Ines, nie wiem gdzie jest, nie wiem czy jeszcze żyje !! Nie wiem nic !

-Jak to porwał ?!

-Normalnie, ktoś do mnie zadzwonił i zażądał okupu, nie wiem co mam robić !-schowałem twarz w dłoniach i zacząłem płakać.

-Leo spokojnie, jedziemy do ciebie, tam na spokojnie się zastanowimy co robić.

***

Po drodze na parking Gerard spotkał Isabel i opowiedział jej wszystko a ona zaoferowała, że zajmie się chłopcami.

-Leo a wiesz kto to może być ?

-Nie wiem ale to chyba Michael, poznałem go po głosie. Tylko co on robi na wolności powinien siedzieć w więzieniu.

-Trzeba to zgłosić na policje !

-Nie, on zagroził, że ją zabije.

Po 3 godzinach wszyscy zaczęli się zbierać, mieliśmy obgadany plan. Oby tylko się udał.

Położyłem się spać, jednak nie mogłem zasnąć, cały czas myślę o mojej małej, biednej Ines.

Boję się o nią, po prostu się boje.

***

Nie wiem ile czasu minęło, nie wiem która jest godzina, nie wiem nic.

Michael był tu parę razy i dał mi jedzenie i wodę.

Usłyszałam dźwięk otwieranych drzwi i znowu pojawił się on.

-Michael, czemu to robisz ?

-Chce zemsty, chce żebyś cierpiała tak jak ja cierpiałem, przez ciebie trafiłem do więzienia !

-Zasłużyłeś sobie na to.

Podszedł do mnie i uderzył mnie w twarz.

-Jeśli będziesz grzeczna to może nic Ci się nie stanie-wysyczał i wyszedł.

Znowu zostałam sama, tak bardzo brakuje mi chłopców i Leo.

Co jeśli ich już nigdy nie zobaczę ?

***

No i mamy nowy, nie wiem czy wam się będzie podobał, jutro jak mnie szkoła nie zmęczy to dodam rozdział na opowiadaniu o Alexisie.

A jak tam wasz pierwszy dzień w szkole ?